N 01 (121), Հունվար, 2019
Երկիրը՝ սովորական մարդկանց աչքերով
“Անալիտիկոն” հանդեսի նախորդ բոլոր համարներում փորձագիտական հայացքով էինք նայել նորանկախ երկրի, Հայաստանի, տարածաշրջանի և աշխարհի իրադարձություններին։ Այս անգամ որոշեցինք մեր երկրին նայել նրա շարքային քաղաքացիների, ավելի ճիշտ՝ շարքային քաղաքացուհիների աչքերով։
Ինչ խոսք, սա ռիսկային որոշում էր այն առումով, որ մեր հանդեսի ընթերցողները սովոր են փորձագիտական լուրջ վերլուծությունների։ Սակայն հուսով ենք, որ նրանց համար հետաքրքիր կլինի նաև սովորական-մարդկային-առօրեական հայացքը երկրում առկա խնդիրներին։ Այո՝ հենց խնդիրներին։ Ստեփանակերտի մամուլի ակումբի մի ծրագրի շրջանակներում քաղաքացիական լրագրության հիմունքներն ուսումնասիրող կանանց խմբի անդամներին առաջադրվել էր ուշադիր զննել շուրջբոլորը, վեր հանել և լուսաբանել մեր կյանքի խնդրահարույց երևույթներ ու թեմաներ, արծարծել հանրային հնչողություն ունեցող հարցեր կամ կոնկրետ ճակատագրերի միջոցով դիտարկել հանրային նշանակություն ունեցող որևէ խնդիր։ …>>>
«Ազատ Արցախ» թերթը՝ արցախահայության խոսափող
Սվետլանա ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
Արցախի Հանրապետության գլխավոր պաշտոնաթերթը հանրության կողմից լայն ճանաչում ստացած «Ազատ Արցախ» թերթն է, ինչպես ընդունված է մեզ մոտ ասել՝ մայր թերթը: Երկար և դժվարին ճանապարհ է անցել թերթը՝ մինչև հասել է մերօրյա հանգրվանին: 2018 թվականի հունիսին նշվեց «Ազատ Արցախի» 95-ամյակը:
1923 թվականին ստեղծված թերթը սկզբից կոչվում էր «Ղարաբաղի գեղջուկ»: Այնուհետև մի քանի տասնամյակ ընթերցողներին էր ներկայանում որպես «Սովետական Ղարաբաղ» («Խորհրդային Ղարաբաղ») – “Советский Карабах” երկլեզու թերթ: Իսկ ԽՍՀՄ փլուզումից հետո մի քանի վերանվանումներից հետո վերջապես կոչվել է «Ազատ Արցախ»: …>>>
«Յուրահատուկ» երեխաների ապագան Արցախում…
Մարիամ Անդրեասյան
Յուրաքանչյուրս մեր շրջապատում հանդիպել ենք այնպիսի երեխաների, որոնք առանձնահատուկ են իրենց պահվածքով, շրջապատի հետ հաղորդակցվելու և սովորելու որոշակի դժվարություններով։ Այս իրողության անվանումը դիսլեքսիա է։ Այս երեխաներն առանձնահատուկ վերաբերմունքի կարիք ունեն, նրանց կրթության ու զարգացման համար պահանջվում է մեծ համբերություն ու աջակցման մասնագիտական ծառայություն։
Առանձնահատուկ պայմաններ ստեղծելու համար այդ երեխաների ծնողները միավորվել են նորաստեղծ «Ելարան» կազմակերպության շուրջ։ «Ելարան» ՀԿ-ի հիմնադիրներն են սուրդոմանկավարժ, մասնագիտացված ուսուցիչ Նարինե Սահակյանը և հոգեբան, արտթերապևթ Հասմիկ Եսայանը (վերջինս կազմակերպության ղեկավարն է)։ Հենց յուրահատուկ երեխաների մասին էլ զրուցեցինք Հասմիկ Եսայանի հետ։ …>>>
«Մեր թատրոնի ճակատագիրը նման է մեր ժողովրդի ճակատագրին՝ իր կորուստներով, նվաճումներով ու մաքառումներով»
Աննա ՄԵԼԻՔՅԱՆ
Իմ աշխատանքային գլխավոր սկզբունքն է՝ ստեղծել, նվիրել և չբավարարվել… Երբեմն կարող ես ունենալ թույլ, բայց ո՛չ անգրագետ բեմադրություն: Սա է մեծերից սովորած իմ կարևորագույն դասը:
Լեոնիդ Հարությունյան
ԼՂՀ ժողովրդական արտիստ, Շուշիի Մկրտիչ Խանդամիրյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար, բեմադրող-ռեժիսոր Լեոնիդ Հարությունյանն իր ստեղծագործական աշխատանքի ընթացքում բեմադրել է 100-ից ավելի ներկայացումներ, որոնք արժանացել են հանդիսատեսի ջերմ ընդունելությանը Երևանում,Գյումրիում, Գորիսում, Ստեփանակերտում և Շուշիում: …>>>
Գլխավոր ձեռքբերումը՝ որակյալ անձնակազմ
Զարա ԱՎԱԳՅԱՆ
1998թ. «Համաշխարհային քրիստոնեական համերաշխություն» կազմակերպության հովանու ներքո՝ Մեծ Բրիտանիայի Լորդերի պալատի նախկին փոխխոսնակ Քերոլայն Քոքսի նախաձեռնությամբ հիմնադրվեց Ստեփանակերտի Վերականգնողական կենտրոնը։ Զրուցում ենք կենտրոնի ղեկավար Վարդան Թադևոսյանի հետ։
֊ Մի քանի օր առաջ նշվել է կազմակերպության հիմնադրման 20-ամյակը։ Դուք այստեղ առաջին օրվանի՞ց եք աշխատում։
– Կարելի է ասել և՛ այո, և՛ ոչ։ Ես սկսել եմ աշխատել 1999 թվականի մարտից՝ հրավերը ստանալուց անմիջապես հետո։ Այն ժամանակ կենտրոնն արդեն հիմնադրված էր, բայց դեռ չէր գործում։ Երբ ես եկա, շենքը չուներ դռներ ու պատուհաններ. կային միայն միջնապատեր։ Պատճառը՝ քաղաքի ռմբակոծությունների ժամանակ առաջացած պայթյունի ալիքներն էին։ Այսպիսով` թեև ես կենտրոնում եմ հայտնվել հիմնադրումից կես տարի անց, այն սկսել է նոր գործել հենց իմ ղեկավարությամբ։ …>>>
Ուրիշներին չնմանվողը
Լիանա ԲԱՂԴԱՍԱՐՈՎԱ
Որքա՞ն հաճախ է մեզանից յուրաքանչյուրը հանդիպում ուրիշներին չնմանվող երեխաների։ Ամեն ոք հետահայաց կհիշի այդպիսի աշակերտի կամ աշակերտուհու իր իսկ դասարանում կամ դպրոցում ընդհանրապես։ Ի՞նչ ապրումներ և խնդիրներ են ունենում զարգացման առանձնահատկություններ ունեցող երեխաները հասարակությունում և դպրոցում։ Արդյո՞ք նրանք անհրաժեշտ ուշադրության են արժանանում։ Արդյո՞ք մասնագետները փորձում են յուրաքանչյուրի հանդեպ անհատական և ուրույն մոտեցում դրսևորել, չէ՞ որ ամեն մարդ յուրովի շատ տաղանդավոր է։ Այսպես, դիսգրաֆիայով (գրելու գործընթացի մասնակի խանգարմամբ)տառապող «Աստղեր երկրի վրա» ֆիլմի հերոսը դառնում է մեծ նկարիչ։ Եվ, առհասարակ, ո՞րն է մեր ամենօրյա կյանքի իրական պատկերը։ …>>>
Պարն ինձնից ոչ ոք երբեք չի խլի
«Բաբայանի մահից հետո համույթը որբացել է»… Արցախի պարի պետական համույթի հիմնադիր և գեղարվեստական ղեկավար Աշոտ Բաբայանի մահվանից հետո մեկ տարի շարունակ այս արտահայտությունը կրկնում էր համույթի պարադահլիճի կողքով անցնող համարյա ամեն մարդ։
Ով շուտ է զարթնում՝ Աստված նրան շնո՞րհ է անում
Նրանք փողոց դուրս են գալիս, երբ քաղաքը դեռ քնած է… Ովքե՞ր են այդ անտեսանելի աշխատավորները, որոնք մեր հետևից աղբի տոննաներ են հավաքում, մեր փողոցները փոշուց և ցեխից են մաքրում, ջրում են մեր ծառերն ու ծաղիկները։ Ի՞նչ ենք իրականում իմանում մեր քաղաքի մաքրությունն ապահովող մարդկանց մասին։
Մանկական ստեղծագործությունն Արցախում վերելք է ապրում
Ստեփանակերտի Մանկապատանեկան ստեղծագործության կենտրոնը
Այս տարի լրանում է Ստեփանակերտի Մանկապատանեկան ստեղծագործության կենտրոնի գործունեության 25-ամյակը։ Կենտրոնը ստեղծվել է 1993 թվականին՝ նախկին Պիոներների տան հիման վրա՝ արցախյան շարժման ամենաթեժ տարում։ Մինչև 2010 թվականը կենտրոնը դիմագրավում էր բազմաթիվ դժվարությունների, աշխատանքն ընթանում էր անբարենպաստ պայմաններում։ 2010-ին պետությունը կենտրոնին Ստեփանակերտի կենտրոնական մասում գտնվող և բոլոր հարմարություններն ունեցող հոյակապ շենք է հատկացրել։
Ամեն տարի՝ դեկտեմբերի 15-ից մինչև Ամանորի տոներն ընկած ժամանակահատվածում, կենտրոնն իր հիմնադրման հերթական տարեդարձն է նշում։ …>>>
Ճակատագրի պարզ թելերը
Կա մի հետաքրքիր այլաբանություն. կյանքը գորգ է, որը ճակատագիրը գործում է մեր կյանքերից։ Իսկ իմ հերոսուհիները գորգի վրա կյանքի զարդեր են գործում։ Նրանք իրենց մասնագիտությունն անկեղծորեն սիրող համեստ կանայք են։
«Ղարաբաղ-կարպետ» գորգագործական ընկերությունը գործում է 2013 թվականից՝ Ստեփանակերտի նախկին «Ղարմետաքսկոմբինատի» վերականգնված շենքում։
«Ղարաբաղ կարպետ» գորգագործական ֆաբրիկան գտնվում է Շառլ Ազնավուրի անվան մշակույթի կենտրոնի հարևանությամբ։
Գորգագործական ֆաբրիկան Արցախում գորգերի արտադրության առաջատարներից է։ …>>>