Аналитикон
  • Գլխավոր
  • Արխիվ
    • Արխիվ(2009-2011)
  • Հետադարձ կապ
  • Մեր մասին
  • Հրապարակումներ
    • Խմբագրական
    • Հոդվածներ
    • Արտատպություն
  • Խմբագրի ընտրանի
  • Armenian
Արդյունք չի գտնվել
Դիտել բոլոր արդյունքները
Аналитикон
  • Գլխավոր
  • Արխիվ
    • Արխիվ(2009-2011)
  • Հետադարձ կապ
  • Մեր մասին
  • Հրապարակումներ
    • Խմբագրական
    • Հոդվածներ
    • Արտատպություն
  • Խմբագրի ընտրանի
  • Armenian
Արդյունք չի գտնվել
Դիտել բոլոր արդյունքները
Аналитикон
Արդյունք չի գտնվել
Դիտել բոլոր արդյունքները

Լեռնային Ղարաբաղում ռուսական բանակի դերն Ադրբեջանում բանավեճի առարկա է դարձել

hghazaryan
March 2021

 

Դադիվանքի  հայկական վանքը, 2020 թվականի դեկտեմբերի 21, պաշտպանում է Ռուսաստանը: LAURENCE GEAI POUR “LE MONDE”

Բաքվում շատ կարելի է հանդիպել Մոսկվայի իրական մտադրությունների մասին բամբասանքների: Այս հարցն իսկապես հուզում է, թե արդյո՞ք ռուս խաղաղապահները  իսկապես հնգամյա ժամկետում Ադրբեջանին կհանձնեն Լեռնային Ղարաբաղի բանալիները,  որի մասին պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել անցյալ տարվա նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հռչակագրով:   Դրանով  վերջ դրվեց Արցախյան երկրորդ պատերազմին, որը ԽՍՀՄ փլուզումից հետո կրկին բռնկվել էր  կոնֆլիկտային այս տարածաշրջանում: Այդ խոստումներին հավատում են միայն նրանք, ովքեր  անհրաժեշտությունից ելնելով  ստիպված են կրկնել պաշտոնական դիրքորոշումը: Ավտորիտար նախագահ Իլհամ Ալիևը պնդում է, որ պատերազմում հաղթել է, և որ Ղարաբաղի հարցը մեկընդմիշտ լուծվել է:

Փաստացի ինքնահռչակ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում (որը չի ճանաչվել աշխարհի ոչ մի երկրի` նույնիսկ Հայաստանի կողմից) դեռ հարյուր հազար հայ կա, որոնք ապրում են Ադրբեջանի իրավասության սահմաններից դուրս: Չնայած հակամարտությունից անջատողական բանակը  (ֆրանսիացի հեղինակի բնորոշմամբ.- խմբ.) խիստ թուլացել է, սակայն այն շարունակում է գոյություն ունենալ տարածաշրջանում տեղակայված հազար ինը հարյուր վաթսուն ռուս զինվորների հսկողության ներքո: Այսպիսով, իրավիճակը շատ հեռու է ղարաբաղյան հայերի «ինտեգրումից» Ադրբեջանին, որը հազար ինը հարյուր իննսունմեկ թվականին անկախության հռչակումից ի վեր առաջին անգամ ստիպված է համակերպվել տարածաշրջանում ռուսական ռազմական ներկայության հետ:

«Ռուսաստանը երեսուն տարվա ընթացքում հասավ իր ուզածին, այսինքն՝ կրկին զինվորներ տեղակայեց մեր հողի վրա»,- ասում է ադրբեջանցի մի պաշտոնյա, որը ցանկացավ անանուն մնալ:

«Մենք ցանկանում ենք հասնել եռակողմ համաձայնագրի լիարժեք իրականացմանը և վերականգնել մեր ինքնիշխանությունը Լեռնային Ղարաբաղի ողջ տարածքում: Ռուսաստանն առավել շահագրգռված է, որպեսզի իրավիճակը ներկայիս տեսքով սառեցնի և  երկարաձգի իր ռազմական ներկայությունը տարածաշրջանում»: Միևնույն ժամանակ, նա ընդունում է, որ Ռուսաստանի ներկայությունը նպաստել է տարածաշրջանում լարվածության թուլացմանը և կայունության հաստատմանը:

Հանրության մի մասը գոհ է  ստեղծված դադարից և պատրաստ է համակերպվել ռուս զինվորականների ներկայությանը: «Մեր հյուսիսային հարևանը շատ ուժեղ է: Պետք չէ վիճել, այլ պետք է համակերպվել նրա հետ: Նա ավելի ուժեղ է, քան մենք ու թուրքերը», – ասում է Բաքվում հեռախոս վաճառող Էլխան Ֆաթալին:

Դավադրության կասկած

Ինչ էլ որ լինի՝ մյուսները ակնհայտ դժգոհությամբ են նայում ռուսական բանակին և չեն մոռացել, որ հարյուր քառասունյոթ ադրբեջանցի անկախության մարտիկներ սպանվել են  հենց նրա ձեռքով Բաքվում հազար ինը հարյուր իննսուն թվականի «սև ձմռանը»: Բացի այդ, ռուսները կասկածվում են հայ «անջատողականների» հետ դավադրություն կազմակերպելու մեջ: Անվստահությունը մեծացել էր հատկապես  վերջերս սոցիալական ցանցերում տարածված այն կադրերից հետո, որոնցում պատկերված են Ռուսաստանի խաղաղապահ ուժերի հրամանատար Ռուստամ Մուրադովը և «ինքնահռչակ» Լեռանին Ղարաբաղի Հանրապետության նախագահ Արայիկ Հարությունյանը:

Փետրվարի վերջին թուրքական Middleeasteye.net կայքն աղ ցանեց վերքին՝ ասելով, որ Մոսկվան խորհուրդ է տվել հայերին «Իսկանդեր» մարտավարական հրթիռներ արձակել Բաքվի ուղղությամբ, որպեսզի ստիպեն իշխանություններին դադարեցնել հարձակումը և ռուսական պայմաններով խաղաղության պայմանագիր կնքել: Հայկական զինանոցն ունի այդ բարձր ճշգրտության և հզոր հրթիռներից մոտ քսան հատ, որոնք, ըստ մի շարք ռազմական փորձագետների, Երևանը կարող է օգտագործել միայն Մոսկվայի ազդանշանով: 2020-ի նոյեմբերի 9-ին բալիստիկ հրթիռն իրոք արձակվեց Բաքվի ուղղությամբ, բայց Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը անխուսափելիորեն հերքեցին, որ դա «Իսկանդեր» է:

Նախկին խորհրդային տերության նկատմամբ դժգոհություն է հարուցում նաև եռակողմ հռչակագրի շուրջ  առկա մշուշը: Հռչակագիրը նույն օրը ստորագրեցին ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը, Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը և ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը: Մի քանի տասնյակ տող այն հակամարտության  վերաբերյալ, ​​որը չի հաջողվում լուծել՝ չնայած միջազգային դիվանագիտական ​​երեք տասնամյակների ջանքերին: Ինչ էլ որ լինի՝ այնտեղ նշվում է, որ ռուսական ռազմական ներկայությունը ներդրվում է հինգ տարի ժամկետով, բայց կարող է երկարաձգվել:

«Մեծ սխալ»

«Այս համաձայնագիրը չի սահմանում Ռուսաստանի խաղաղապահ ուժերի մանդատն ու լիազորությունները»,- ասում է քաղաքական մեկնաբան և իրավապաշտպան Անար Մամեդլին:- Հռչակագրի չորրորդ պարբերությունը, որը վերաբերում է Լեռնային Ղարաբաղում հայկական ուժերի զինաթափմանը, հստակ ժամանակացույց չի սահմանում: Ռուսաստանի հետ վերջնական և մանրամասն համաձայնագիրը ստորագրելու վերջնաժամկետ նույնպես չկա: Վլադիմիր Պուտինի հետ ստորագրված պայմանագրում (ով հիանալի գիտի, թե ինչպես կարելի է օգտագործել  պայմանագրերում առկա խութերը) հստակ սահմանված մանրամասների և ժամանակացույցի բացակայությունը ադրբեջանական դիվանագիտության մեծ սխալն էր»,- հավելում է նա:

Հակամարտության չլուծված բնույթը մի կողմ դնելու՝ ռեժիմի ցանկությունը բախվում է երկու հիմնական խնդիրների: Քաղաքացիական հասարակությունը պատասխաններ է պահանջում. առաջին հերթին դա վերաբերում է Լեռնային Ղարաբաղից հազարավոր ադրբեջանցիներին, ովքեր  լքել էին տարածաշրջանը 1990-ականների սկզբին` առաջին պատերազմի ընթացքում: Բացի այդ, այս ամենը զենք է դարձել ադրբեջանական ընդդիմադիր շարժումների (լիբերալներ, պանթուրքական ազգայնականներ և իսլամիստներ) ձեռքում, որոնք, պաշտոնական լրատվամիջոցներ մուտք չունենալու պատճառով, ակտիվորեն խթանում են այս թեման սոցիալական ցանցերում:

 

Հատուկ «Անալիտիկոնի» համար ֆրանսերենից թարգմանեց Աննա Բարսեղյանը

 Սկզբնաղբյուրը` Le Monde

 

 

 

 

 

 

Նմանատիպ  նյութեր

Ռուսաստանի մեղսակցությունը Լեռնային Ղարաբաղում խաղաղաշինության և խաղաղապահության մեջ

Ռուսաստանի մեղսակցությունը Լեռնային Ղարաբաղում խաղաղաշինության և խաղաղապահության մեջ

December 2023

Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ընթացող Ղարաբաղյան հակամարտության շրջանակներում Ռուսաստանի դերը և ռուս խաղաղապահ առաքելության լիակատար ձախողումը Սոսի Թաթիկյանի հոդվածի հիմնական...

Կարդալ ավելին

Գերմանիան պետք է կարևոր դեր խաղա Ադրբեջանի դեմ պատժամիջոցների հարցում․ Շտեֆան Մայստեր

November 2023

Ինչո՞ւ է Գերմանիան ակտիվացել Հարավային Կովկասում, մասնավորապես, հայ-ադրբեջանական գործընթացում, ի՞նչ հեռանկարներ ունի հայ-գերմանական պաշտպանական համագործակցությունը և ինչպե՞ս Գերմանիան կարող է...

Կարդալ ավելին
Հայաստան-Թուրքիա կարգավորման գործընթացն ու մայիսյան ընտրությունները Թուրքիայում

Ինչո՞ւ են Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանվածները ձգտում ստանալ փախստականի կարգավիճակ

October 2023

Սոցիալ-տնտեսական խնդիրներից զատ, Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանված անձինք բախվում են իրավական տարաբնույթ խնդիրների։ Նրանց մի մասը որպես լուծում տեսնում է իրենց...

Կարդալ ավելին
Ծայրահեղականության պատանդները․ ողբերգություն Մերձավոր Արևելքում

Ծայրահեղականության պատանդները․ ողբերգություն Մերձավոր Արևելքում

October 2023

Միքայել Զոլյան Մի քանի ամիս առաջ տեքստ էի գրում Մերձավոր Արևելքի հակամարտության մասին մի հեռուստահաղորդման համար, որը պետք է հայ...

Կարդալ ավելին

Մեր մասին

Հանդես` մտածող և ոչ անտարբեր մարդկանց համար

Պարբերականներ

  • 2024-ին ընդառաջ. Արցախն առանց հայերի, խաղաղության ու իրավունքների վերականգնման հույսեր
  • Հայաստանի Հանրապետության եռամիասնական գերխնդիրը 2024 թվականին
  • Հայաստանն ու Ադրբեջանը 2024 թ. նախաշեմին. խաղաղությու՞ն, թե՞ նոր պատերազմ

Հետադարձ կապ

+374-479-42693

[email protected]

© All rights reserved 2022 | The Analyticon.

  • Գլխավոր
  • Արխիվ
    • Արխիվ(2009-2011)
  • Հետադարձ կապ
  • Մեր մասին
  • Հրապարակումներ
    • Խմբագրական
    • Հոդվածներ
    • Արտատպություն
  • Խմբագրի ընտրանի
  • Armenian

© All rights reserved 2022 | The Analyticon.