Թուրքիայում մայիսի 14-ին կայացած ընտրությունները որոշեցին քաղաքական հոսանքների բաշխվածությունը երկրի խորհրդարանում։ Էրդողանի կուսակցությունը, նախընտրական դաշինքի իր գործընկերների հետ միասին, կստանա բարձրագույն օրենսդիր մարմնի մանդատների մեծ մասը, թեև նրա առաջնորդը դեռևս պետք է մայիսի 28-ին հաստատի իր առավելությունը նախագահական ընտրությունների առաջիկա երկրորդ փուլում։
Թուրքիան ներկայիս ընտրական շրջափուլ մտել է իր համար ոչ լավագույն ժամանակաշրջանում. առկա է տնտեսական ճգնաժամ՝ ինֆլյացիա, մեգածրագրերի ֆինանսական բեռ, դրան գումարած ոչ պակաս ծախսատար արտաքին-քաղաքական նկրտումները՝ ոչ այնքան լուսավոր անցյալի «օսմանական վեհության» վերականգնման հավակնություններով, անցյալ, որ ցավագնորեն ծանոթ է հայերիս։
Միևնույն ժամանակ, Էրդողանի Թուրքիան ամենաակտիվ մասնակցությունն է ունեցել 2020 թվականին Ադրբեջանի սանձազերծած 44-օրյա պատերազմում, և Էրդողանի խոսքերն այն մասին, որ «Թուրքիան Ադրբեջանի կողքին է լինելու ինչպես բանակցային սեղանի շուրջ, այնպես էլ մարտադաշտում», իրականություն դարձան։ Պատերազմից հետո՝ Ադրբեջանի հետ բանակցային գործընթացին զուգահեռ, Հայաստանն ու Թուրքիան հատուկ ներկայացուցիչների մակարդակով նաև գործարկեցին հարաբերությունների կարգավորման գործընթաց, որը փաստացի շատ բանով կախված է եղել ու կախված է լինելու այն բանից, թե որքան հաջող կլինեն Երևանի ու Բաքվի միջև բանակցությունները։ Ընդսմին, իր սեփական դինամիկան ունեցող հայ-թուրքական գործընթացն իր հերթին դժվարությամբ է առաջ գնում՝ «զիգզագներով», «մակընթացություններով ու տեղատվություններով»։
Նոր խորհրդարանի պատկերն ուրվագծում է թուրքական հանրությունում գլխավոր թրենդը. եվրոպական ընկալմամբ լիբերալիզմը, ինչպես և Արևմուտքն ընդհանուր առմամբ, այնտեղ ամենևին էլ մեյնսթրիմում չեն։ Ավելին, բոլոր այդ «արևմտյան խաղալիքները» որոշակիորեն դուրս են մղվում իսլամամետ և շովինիստական/նեոօսմանական հոսանքների կողմից, ինչին էլ նպաստում են ներկայումս անհաղթահարելի ճգնաժամի և մեծ փողերի կարիքի խորապատկերում սնուցվող պոպուլիզմն ու քարոզչությունը։ Ակնհայտ է, որ սա լավագույն մթնոլորտը չէ հայ-թուրքական հարաբերություններում առաջընթացի համար։
Ինչպե՞ս է Հայաստանից երևում «նոր», հետընտրական Թուրքիան։ Մեր նոր թողարկման մեջ հայ փորձագետները վերլուծում են իրավիճակը հարևան երկրում։
«Անալիտիկոն»-ի խմբագրություն
