Аналитикон
  • Գլխավոր
  • Արխիվ
    • Արխիվ(2009-2011)
  • Հետադարձ կապ
  • Մեր մասին
  • Հրապարակումներ
    • Խմբագրական
    • Հոդվածներ
    • Արտատպություն
  • Խմբագրի ընտրանի
  • Armenian
Արդյունք չի գտնվել
Դիտել բոլոր արդյունքները
Аналитикон
  • Գլխավոր
  • Արխիվ
    • Արխիվ(2009-2011)
  • Հետադարձ կապ
  • Մեր մասին
  • Հրապարակումներ
    • Խմբագրական
    • Հոդվածներ
    • Արտատպություն
  • Խմբագրի ընտրանի
  • Armenian
Արդյունք չի գտնվել
Դիտել բոլոր արդյունքները
Аналитикон
Արդյունք չի գտնվել
Դիտել բոլոր արդյունքները

Հանրային երկխոսության բացակայությունն ամենամեծ կորսված հնարավորությունն է

marut
October 2011

Գեղամ ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆ
“Անալիտիկոն” հանդեսի գլխավոր խմբագիր
Ստեփանակերտ

Նորերս մի հետաքրքիր տեղեկատվություն գրավեց ուշադրությունս:
ՙՂարաբաղյան հիմնախնդիրը հետխորհրդային տարածքի եւ նույնիսկ ամբողջությամբ վերցրած Եվրոպայի սառեցված այն քիչ հակամարտություններից է, որը կարելի է լուծել՚,- ասել է ՌԴ նախագահ Դմիտրի Մեդվեդեւը ռուսաստանյան տարբեր բուհերի ու երիտասարդական կազմակերպությունների ներկայացուցիչների հետ հանդիպման ժամանակ:

 

Սրանով հանդերձ ՌԴ նախագահը մի հետաքրքիր բացահայտում է արել, որի նրբանկատությունը հասկանալով` ակնկալել է Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահների ըմբռնումով մոտեցումը: ՙԶարմանալին այն է, –  ասել է Դմիտրի Անատոլեւիչը,- որ երկու նախագահների շրջապատները, բնականաբար, լավ էլ ունեն իրար հետ: Թե° նախագահ Ալիեւի, եւ թե° նախագահ Սարգսյանի շրջապատը հեշտորեն անցնում են ադրբեջաներենից հայերեն եւ հայերենից` ադրբեջաներեն: Սա պարզապես իմ աչքի առաջ է տեղի ունենում: Ավելին` դա, իհարկե, քողարկված պահ է: Բայց ես հույս ունեմ, որ թե° Սերժ Ազատիչը, եւ թե° Իլհամ Հեյդարիչը չեն նեղանա ինձնից, եթե ես ասեմ, որ նրանք նույնպես իրար հետ վատ չեն: Երբ մենք միասին ենք լինում սեղանի շուրջ` նրանք շատ լավ էլ շփվում են իրար հետ՚

(www.regnum.ru/news/fd-abroad/armenia/1458226.html 21.10.2011):

Ի±նչ է սա նշանակում, եթե ոչ երկակի չափանիշներ, ինչից սովոր ենք բողոքել եւ տրտնջալ, որ միջազգային հանրությունը, այս կամ այն երկիրը տարբեր հայացքով են նայում մեր պատկերացմամբ համանման հիմնախնդիրներին: Բայց այստեղ մի շատ նրբանկատ հանգամանք կա: Մեզ հետ այդպես վարվում են ուրիշները` ուրիշ պետությունները, ուրիշ կազմակերպությունները եւ այլն, իսկ մենք, պարզվում է, այսպես ենք վարվում մեր իսկ ժողովրդի նկատմամբ:

Ընդ որում, սա առաջին հերթին վերաբերում է Ադրբեջանի ղեկավարությանը եւ մասնավորապես այդ երկրի նախագահին, ով հրապարակավ (բեմում) խոսում է ատելության եւ թշնամանքի լեզվով, իսկ կուլիսների ետեւում` մարդավարի: Սերժ Սարգսյանն այս առումով համեմատաբար ավելի անկեղծ է, ըստ այդմ էլ` ավելի շահեկան վիճակում: Նա, համենայն դեպս, իր ժողովրդից չի թաքցնում զիջումների էությունը (արդարացված են այդ զիջումները, թե ոչ` այլ հարց է) եւ գիտակցում է, որ, միեւնույն է, մի օր դրանք հանրության սեփականությունն են դառնալու: Այլ հարց է, որ նա էլ երբեմն տարբեր լեզուներով է խոսում հայ հանրության հետ` կախված բանակցային գործընթացում առկա իրավիճակից: Իսկ Ալիեւն ընդհանրապես տարբեր լեզուներով է խոսում տանը եւ դրսում, այլ կերպ ասած` երկիմաստ վիճակի մեջ է դնում սեփական ժողովրդին:

Ինչ վերաբերում է ԼՂՀ իշխանություններին, ապա նրանց դիրքորոշումն ընդհանրապես անհասկանալի է, ըստ այդմ էլ ոչ անկեղծ` գոնե սեփական ժողովրդի հանդեպ: Այսպես, ԼՂՀ իշխանությունները մի կողմից ասում են, որ չունենք ազատագրված տարածքներ` դրանք ԼՂՀ սահմաններն են, մյուս կողմից էլ հայտարարում են, որ միանշանակ ու անվերապահորեն վստահում են ՀՀ իշխանություններին: Իսկ ՀՀ իշխանություններն էլ միշտ կողմ են եղել ազատագրված տարածքները որպես փոխզիջում Ադրբեջանին հանձնելուն:

Ինչ որ է, հակամարտող կողմերի իշխանությունները սեփական երկրում խոսում են ներքին գործածության համար նախատեսված ատելության եւ թշնամանքի լեզվով, իսկ խորհրդային հին ու բարի ժամանակների ոգով էլ ամեն լավը պահում են ՙարտահանման՚ համար, իմա` կուլիսների ետեւում իրար հետ մարդավարի խոսում են:

Տեղին է հիշել նաեւ վաղեմի անկեդոտը Ալիեւ-ավագի եւ Քոչարյանի տասնյակ հանդիպումների մասին: Ասում են, որ այդ ամբողջ ընթացքում նրանք ամեն թեմայով խոսել են իրար հետ, բացի մեկից: Իսկ չեն հասցրել խոսել… ղարաբաղյան հիմնախնդրի մասին:

Ստացվում է` իշխանությունը մարդկային լեզուն պահում է իրեն, թշնամանքի եւ ատելության լեզուն` սեփական ժողովրդին: Հակամարտող կողմերի հանրությունները պիտի  նկատի ունենան այս հանգամանքը եւ թույլ չտան իրենց խաղազինվոր դարձնել իշխանությունների ձեռքին, նրանք պիտի կարողանան անկեղծ ու ազնիվ զրույցի կանչել իշխանություններին:

Այսպես թե այնպես` հակամարտող կողմերի հանրությունները պիտի կարողանան լեզու գտնել իրար հետ, իսկ դրա համար պիտի կարողանան երկխոսել, այլ ոչ թե դրա մենաշնորհը  թողնել իշխանություններին: Նույնիսկ եթե իշխանությունների երկխոսությունը կոնկրետ արդյունքի հասնի, ապա այն առոչինչ կլինի առանց հանրությունների երկխոսության, առանց նրանց միջեւ վստահության կամուրջների կառուցման:

Հանրությունների երկխոսության բացակայությունն  ամենամեծ կորսված հնարավորությունն է մեր հակամարտությունում: Առաջին իսկ օրվանից սկսած:

Տեղին է նշել արցախցի քաղաքագետ Մուրադ Պետրոսյանի կարծիքը: ՙԵթե առանց հանրային գիտակցության մեջ արմատական փոփոխությունների սկսվի խաղաղության շենքի կառուցումը (երրորդ երկրների ակտիվ միջամտությամբ), ապա այդ շենքին (լինի այն անգամ ավարտուն տանիքով) վաղ թե ուշ բաժին է ընկնելու պաղեստինյան խաղաղության ճակատագիրը: Հայերի համար դեպի իրական խաղաղություն տանող բանալին թաղված է ադրբեջանական հանրային գիտակցության մեջ, այլ ոչ թե իշխող էլիտայում, եւ նույնկերպ` ադրբեջանցիների համար բանալին թաղված է հայ հանրային գիտակցության մեջ: Բանակցային գործընթացում դեպի հաջողություն տանող ուղին անցնում է հանրությունների հոգեւոր-բարոյական առողջացման միջով՚:

Թեգեր Անալիտիկոն | №10 | 2011Գեղամ Բաղդասարյան

Նմանատիպ  նյութեր

Ռուսաստանի մեղսակցությունը Լեռնային Ղարաբաղում խաղաղաշինության և խաղաղապահության մեջ

Ռուսաստանի մեղսակցությունը Լեռնային Ղարաբաղում խաղաղաշինության և խաղաղապահության մեջ

December 2023

Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ընթացող Ղարաբաղյան հակամարտության շրջանակներում Ռուսաստանի դերը և ռուս խաղաղապահ առաքելության լիակատար ձախողումը Սոսի Թաթիկյանի հոդվածի հիմնական...

Կարդալ ավելին

Գերմանիան պետք է կարևոր դեր խաղա Ադրբեջանի դեմ պատժամիջոցների հարցում․ Շտեֆան Մայստեր

November 2023

Ինչո՞ւ է Գերմանիան ակտիվացել Հարավային Կովկասում, մասնավորապես, հայ-ադրբեջանական գործընթացում, ի՞նչ հեռանկարներ ունի հայ-գերմանական պաշտպանական համագործակցությունը և ինչպե՞ս Գերմանիան կարող է...

Կարդալ ավելին
Հայաստան-Թուրքիա կարգավորման գործընթացն ու մայիսյան ընտրությունները Թուրքիայում

Ինչո՞ւ են Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանվածները ձգտում ստանալ փախստականի կարգավիճակ

October 2023

Սոցիալ-տնտեսական խնդիրներից զատ, Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանված անձինք բախվում են իրավական տարաբնույթ խնդիրների։ Նրանց մի մասը որպես լուծում տեսնում է իրենց...

Կարդալ ավելին
Ծայրահեղականության պատանդները․ ողբերգություն Մերձավոր Արևելքում

Ծայրահեղականության պատանդները․ ողբերգություն Մերձավոր Արևելքում

October 2023

Միքայել Զոլյան Մի քանի ամիս առաջ տեքստ էի գրում Մերձավոր Արևելքի հակամարտության մասին մի հեռուստահաղորդման համար, որը պետք է հայ...

Կարդալ ավելին

Մեր մասին

Հանդես` մտածող և ոչ անտարբեր մարդկանց համար

Պարբերականներ

  • 2024-ին ընդառաջ. Արցախն առանց հայերի, խաղաղության ու իրավունքների վերականգնման հույսեր
  • Հայաստանի Հանրապետության եռամիասնական գերխնդիրը 2024 թվականին
  • Հայաստանն ու Ադրբեջանը 2024 թ. նախաշեմին. խաղաղությու՞ն, թե՞ նոր պատերազմ

Հետադարձ կապ

+374-479-42693

[email protected]

© All rights reserved 2022 | The Analyticon.

  • Գլխավոր
  • Արխիվ
    • Արխիվ(2009-2011)
  • Հետադարձ կապ
  • Մեր մասին
  • Հրապարակումներ
    • Խմբագրական
    • Հոդվածներ
    • Արտատպություն
  • Խմբագրի ընտրանի
  • Armenian

© All rights reserved 2022 | The Analyticon.